Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση σας με τον προγραμματισμό;
Αυτό έγινε όταν ήμουν πιτσιρικάς που ήμουν στην Αυστραλία. Έχω γεννηθεί εκεί. Ήταν δεκαετία του '80. Υπήρχε ένα μαγαζί δίπλα από το σπίτι μας που πουλούσε ένα μεταχειρισμένο κομπιούτερ. Μπαινόβγαινα στο μαγαζί και πασπάτευα το κομπιούτερ. Είχε μόνο ένα παιχνίδι, δεν μπορούσες να βρεις άλλο παιχνίδι πουθενά. Κάποια στιγμή που βαρέθηκα να παίζω αυτό το παιχνίδι, σκέφτηκα μήπως μπορέσω να φτιάξω ένα δικό μου. Ξεκίνησα να ψάχνω τις εντολές του υπολογιστή και κάποια στιγμή κατάφερα και έκανα κάτι παρόμοιο, ας πούμε. Μου άρεσε αυτό το πράγμα. Από τότε θυμάμαι ότι μπορούσα να κάνω προγραμματισμό.
«Μου αρέσει η τεχνολογία σε συνδυασμό με τα media. Δεν "τρελαίνομαι" γενικά για την τεχνολογία»
Θα λέγατε ότι η τεχνολογία είναι το πάθος σας; Σας αρέσει γενικά η τεχνολογία;
Μου αρέσει η τεχνολογία σε συνδυασμό με τα media. Δεν «τρελαίνομαι» με ό,τι τεχνολογικό υπάρχει, όπως για παράδειγμα το ίντερνετ. Μου αρέσει το ραδιόφωνο και η τηλεόραση και οτιδήποτε συνδέεται τεχνολογικά με αυτά τα δύο πράγματα. Μου αρέσει πολύ να ασχολούμαι με αυτά.
 |
| Ο Χρήστος Βαλασέλλης φτιάχνει σήματα τηλεοπτικού σταθμού. Φωτογραφία του 2009. |
Πώς ήρθε η ιδέα να δημιουργήσετε ένα πρόγραμμα ροής; Αποτέλεσε αφορμή ένα άλλο πρόγραμμα, σωστά;
Ναι, αποτέλεσε ένα άλλο πρόγραμμα που στην ουσία δεν είχα λεφτά να το αγοράσω. Ήταν ένα ιταλικό πρόγραμμα το οποίο κόστιζε γύρω στο ένα εκατομμύριο δραχμές. Πρέπει να ήταν περίπου 1998-99. Περίπου γύρω στα 3.000 ευρώ, με σημερινά δεδομένα. Το ποσό αυτό ήταν ασύλληπτο για έναν ραδιοφωνικό σταθμό, ο οποίος δεν έβγαζε τέτοια χρήματα. Αυτό το γεγονός είχε ως αποτέλεσμα να σκεφτώ ότι μιας και έχω κάποιες γνώσεις από τα παιχνιδάκια που έφτιαχνα μικρός, να τις αξιοποιήσω μήπως και φτιάξω κάτι που να παίζει αυτόματα την μουσική και τις διαφημίσεις στον σταθμό. Σιγά-σιγά το έφτιαξα και δούλευε πλέον όμορφα και ωραία. Ένας από τους συνεργάτες μου τότε στο ραδιόφωνο μού λέει: «Αυτό είναι πολύ ωραίο. Γιατί δεν το πουλάς κιόλας;». Μπήκα στην διαδικασία να το φτιάξω πιο όμορφο και με βοήθεια, επειδή ήταν φτιαγμένο αποκλειστικά για τις δικές μας ανάγκες στον σταθμό, το έβγαλα στην αγορά και πήγε καλά.
Πώς προέκυψε η ονομασία «Jazler»;
Όταν το πρόγραμμα ήταν ακόμα στα δοκιμαστικά του, ήμουν για καφέ με μια φίλη και το συζητούσαμε. Της λέω «Έχω πρόβλημα ακόμα με το πρόγραμμα. Συμπεριφέρεται σαν “τζαζλεμένο”». Μου λέει: «Τότε, βγάλ' το Jazler». Είναι ιδιωματισμός που είναι σαν να λες “τρελαμένο”. Χρησιμοποιείται αυτή η λέξη σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Τού έδωσα το όνομα χρησιμοποιώντας αυτόν τον ιδιωματισμό.
«Το ραδιόφωνο μού άρεσε από την πρώτη στιγμή. Μου άρεσε το ότι έκανες κάτι και ακουγόταν κάπου αλλού»
Αναφέρατε
πριν ότι έχετε πάθος με το ραδιόφωνο
και την τηλεόραση. Πώς προέκυψε η αγάπη
σας για το ραδιόφωνο; Τι σας κίνησε την
περιέργεια να το εξερευνήσετε;
Δεν ξέρω, βασικά. Αυτό δεν το έχω ψάξει ποτέ. Μου άρεσε. Από την πρώτη στιγμή που ασχολήθηκα. Μου άρεσε πάρα πολύ το ότι έκανες κάτι και ακουγόταν κάπου αλλού. Που περνούσε μέσα από τον αέρα και ακουγόταν σε κάποιο άλλο μέρος. Θυμάμαι από πιτσιρικάς που πήγαινα και χαλούσα ραδιόφωνα για να μπορέσω να το επιτύχω. Και όντως το είχα επιτύχει. Είχα πάρει ένα ραδιοφωνάκι, βρήκα τρόπο να το μετατρέψω σε πομπό, χρησιμοποιούσα τον ταλαντωτή του ραδιοφώνου και μπορούσε να ακουστεί σε όλη τη γειτονιά. Το έκανα, μιλούσα και με άκουγαν οι γείτονες κ.λπ., και είδα ότι μου άρεσε. Μου άρεσε γενικότερα και όλη η αλληλεπίδραση που υπήρχε και με τον κόσμο. Τώρα που δεν υπάρχει πλέον αυτή η αλληλεπίδραση με το ραδιόφωνο, αποφάσισα να είμαι πίσω από τη σκηνή. Να μην χρειάζεται να είμαι στο μικρόφωνο, να ασχολούμαι μόνο με τα τεχνικά και τα γραφειοκρατικά.
«Είχαν έρθει πράκτορες να με πιάσουν. Με συνέλαβαν όταν έκανα δοκιμές με το λογισμικό σε τηλεοπτική συχνότητα»
Ο Jazler έχει και έκδοση για τηλεόραση. Αυτό πώς ξεκίνησε;
Ουσιαστικά με τον ίδιο τρόπο που ξεκίνησε και το ραδιοφωνικό. Ήθελα κάποια στιγμή να κάνω και μια τηλεοπτική έκδοση. Είπα ότι δεν θα αγοράσω, αφού πλέον ξέρω αρκετά καλά να κάνω αυτή τη δουλειά, να φτιάξω ένα δικό μου. Μπήκα στη διαδικασία και το έκανα. Λειτουργεί και αρκετά καλά, μπορώ να πω. Υπάρχουν μεγάλα κανάλια και στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες που δουλεύουν το πρόγραμμα. Και δουλεύει και σε HD. Κάποια στιγμή, όταν πειραματιζόμουν με το πρόγραμμα βγάζοντας το στον αέρα, εδώ τοπικά, με συνέλαβαν. Αλλά αθωώθηκα γιατί έδωσα στο δικαστήριο να καταλάβει ότι έκανα απλά πειράματα και ότι δεν εξέπεμπα με κάποιον δόλο.
Πώς είχε γίνει αυτό τότε;
Εξέπεμπα σε μια συχνότητα με μισό βατ, ενοχλήθηκαν κάποιοι και έκαναν καταγγελία. Αυτό έγινε εδώ στη Μυτιλήνη. Και μάλιστα είχαν έρθει μυστικά με αεροπλάνο από την Αθήνα για να με βρουν και να με πιάσουν. Δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιον λόγο δημιουργήθηκε τόσος μεγάλος πανικός για αυτό το πράγμα.
Φωτογραφία από τον λογαριασμό Instagram του Χρήστου Βαλασέλλη.
Ήταν κάτι που συνέβαινε πρώτη φορά; Δεν υπήρξε άλλος στο παρελθόν να καταλάβει μια συχνότητα;
Συνέχεια υπάρχουν τέτοια πράγματα. Αυτό το πράγμα δεν το είχα ξαναδεί. Έχουν περάσει επτά χρόνια από τότε. Είναι από τα πράγματα που μου έχουν κάνει φοβερή εντύπωση. Έγινε πολύς ντόρος για το τίποτα.
«Τα σήματα, τα γραφικά και τα τζιγκλάκια ενός σταθμού είναι αυτά που κάνουν τον σταθμό μοναδικό»
Έχετε αναφέρει στο παρελθόν ότι σας έχει μάγεψε πιο πολύ η ροή του σταθμού. Με ποιον τρόπο σας μαγεύει η ροή;
Ναι, ουσιαστικά εμένα μου αρέσει πάρα πολύ η ροή του σταθμού. Είτε είναι τηλεόραση είτε ραδιόφωνο. Δηλαδή, οι σταθμοί ξεχωρίζουν από το περιεχόμενο που θα επιλέξουν σε επίπεδο προγράμματος, και από τα σήματα που χαρακτηρίζουν το κανάλι. Οι σταθμοί ανάλογα το τι production έχουν κάνει για τα γραφικά, τα σήματα, τα τζιγκλάκια είναι αυτά που κάνουν τον σταθμό μοναδικό πέρα από τη μουσική και το περιεχόμενο. Γιατί δύο ραδιοφωνικοί σταθμοί μπορεί να παίζουν ακριβώς τα ίδια τραγούδια, αλλά ο ένας να ακούγεται πολύ πιο ωραία. Αυτό γιατί μπορεί να έχει πολύ πιο ωραία σήματα, πολύ πιο ελαφρά σήματα ή σήματα που να ταιριάζουν περισσότερο με το είδος της μουσικής που παίζει. Είτε είναι εκφώνηση σημάτων, είτε είναι μουσική των σημάτων, είτε είναι και τα δύο μαζί. Ή μπορεί να είναι τα τραγουδιστά σήματα. Η ιδέα που θα γίνει για έναν σταθμό, το σλόγκαν του σταθμού. Και αν οι εκφωνήσεις που θα γίνουν για το σήμα του σταθμού, έχουν σχέση με το σλόγκαν του. Αν η μουσική και το τραγούδι έχουν σχέση με το σλόγκαν του σταθμού. Όλα αυτά παίζουν μεγάλο ρόλο. Και όλα αυτά σε συνδυασμό, κάνουν το προσωπείο του ραδιοφώνου ή της τηλεόρασης, το ίδιο πράγμα είναι. Εμένα μου αρέσει αυτό το πράγμα, το ντύσιμο του σταθμού. Είτε είναι ραδιόφωνο, είτε είναι τηλεόραση.
 |
| Ο Χρήστος Βαλασέλλης καλεσμένος σε ραδιοφωνική εκπομπή το 2010. |
Θα λέγατε ότι έχετε το ίδιο πάθος για την τηλεόραση όπως και για το ραδιόφωνο;
Νομίζω ότι πάει με τους καιρούς. Είχα πολύ μεγάλη αγάπη για το ραδιόφωνο τη δεκαετία του '90, μετά λάτρεψα την τηλεόραση τη δεκαετία του 2000. Δεκαετία του 2010 ξανασχολήθηκα με το ραδιόφωνο. Νομίζω ότι ανά δεκαετία, αλλάζει! Τώρα ασχολούμαι λίγο παραπάνω με την τηλεόραση, νομίζω.
Διατηρείτε και έναν ραδιοφωνικό σταθμό, αν δεν κάνω λάθος.
Ναι. Ουσιαστικά, έχω έναν ραδιοφωνικό σταθμό ο οποίος είναι το «πειραματόζωο» του Jazler. Με άλλα λόγια, οποιαδήποτε νέα ιδέα έχω πάνω στον Jazler, την εφαρμόζω στον αέρα για να δω και τι ανταπόκριση θα έχει από τον ακροατή. Αν είναι ωραίο αυτό το πράγμα, τότε θα το βάλω και σε μια κανονική έκδοση του προγράμματος για να το έχουν και οι υπόλοιποι ραδιοφωνικοί σταθμοί. Οπότε, οτιδήποτε καινούργιο, μπορεί να βγει πρώτα από το δικό μου ραδιόφωνο, το οποίο απευθύνεται καθαρά και μόνο τοπικά εδώ, και αν δω ότι πάει καλά, το βγάζω και σε μια κανονική έκδοση.
«Για το ενημερωτικό ραδιόφωνο είναι δύσκολα τα πράγματα στην περιφέρεια. Είναι ασύμφορο. Το μουσικό ραδιόφωνο από την άλλη, μπορεί να λειτουργήσει με πολύ λίγα χρήματα»
Πόσο δύσκολο είναι να αναπτυχθεί ένας ραδιοφωνικός σταθμός στην περιφέρεια, όπου τα ΜΜΕ δυσκολεύονται να αναπτυχθούν και να επιβιώσουν;
Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι ένα μουσικό ραδιόφωνο, μπορεί να δουλέψει. Ένα ενημερωτικό ραδιόφωνο, αν δεν έχει κάποιο backup, δηλαδή π.χ. να είναι μέρος κάποιου ομίλου, είναι ασύμφορο. Δηλαδή, τους δημοσιογράφους του ραδιοφώνου να μπορεί να τους χρησιμοποιήσει και άλλου, αλλιώς είναι ασύμφορο να έχεις ραδιοφωνικό σταθμό. Τα έσοδα του ραδιοφώνου δεν θα μπορέσουν να σου πληρώσουν τους δημοσιογράφους. Αν είσαι ραδιοφωνικός σταθμός που έχει μόνο έναν δημοσιογράφο, ή με άλλα λόγια είσαι εσύ ο δημοσιογράφος και ο ιδιοκτήτης, χρειάζεσαι κι άλλον κόσμο γιατί δεν θα είναι ακριβώς ενημερωτικός σταθμός. Εγώ μιλάω για έναν ενημερωτικό ραδιοφωνικό σταθμό με δημοσιογραφικό προσωπικό τουλάχιστον τρία άτομα. Για το ενημερωτικό ραδιόφωνο είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα. Το μουσικό ραδιόφωνο από την άλλη, έχει και κόσμο που μπορεί να κάνει εκπομπή με πολύ λίγα χρήματα έως και καθόλου. Οπότε, αυτό κάνει έναν ραδιοφωνικό σταθμό να μην έχει πάρα πολλά έξοδα. Αν ξέρει να κάνει καλή διαχείριση ο ιδιοκτήτης, μπορεί να βγάζει και κάποια χρήματα.
«Το περιφερειακό ραδιόφωνο το πολεμάει αρκετά. Τα ραδιόφωνα των Αθηνών φοβούνται να κάνουν κινήσεις και να ρισκάρουν»
Ποια είναι η άποψη σας για το σημερινό ραδιόφωνο; Ιδιαίτερα για το περιφερειακό.
Το περιφερειακό ραδιόφωνο το πολεμάει. Και θα σου πω επίσης και κάτι άλλο. Το περιφερειακό ραδιόφωνο, σε πολλές περιπτώσεις, είναι πιο μπροστά από τα ραδιόφωνα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Περισσότερο στην Αθήνα, φοβούνται να κάνουν κινήσεις και να διακινδυνεύσουν να χάσουν ακροατήριο. Τα περισσότερα ραδιόφωνα βρίσκονται πίσω από ομίλους και οι διευθυντές έχουν να δώσουν λογαριασμό σε ιδιοκτήτες που βλέπουν μόνο νούμερα. Είναι λίγο πιο περίεργα τα πράγματα εκεί. Φοβούνται να κάνουν κάποιες μεγάλες αλλαγές μήπως και μπορέσουν να πάρουν ακροατήριο. Αυτό είναι κάτι που δεν το έχουν στα επαρχιακά ραδιόφωνα. Μπορούν να κάνουν κάτι ωραίο, και αφού έχει δοκιμαστεί αυτό το ωραίο και πάει καλά, μπορεί να εφαρμοστεί και στην Αθήνα.
 |
| Ο Χρήστος Βαλασέλλης στην Κύπρο κατά τα πρώτα βήματα του Jazler, σε Παγκύπρια έκθεση. Φωτογραφία του 2001. |
Και για τα διαδικτυακά ραδιόφωνα που έχουν κάνει την εμφάνιση τους;
Κοίταξε να δεις, έχει κι αυτό τη δική του γλύκα και ομορφιά. Όπως και τις δεκαετίες του '70 και του ΄80, που εγώ δεν τις έχω ζήσει. Μπορείς να το δεις και από τις ελληνικές ταινίες. Είναι και αυτό ένα είδος μόδας, που δεν ξέρω αν θα μείνει ή θα φύγει. Ξέρω όμως ότι υπάρχει, δουλεύει, έχει ανταπόκριση αλλά όπως και να κάνει, είναι ερασιτεχνικό αυτό το πράγμα. Δηλαδή, ξεκινάει από το ερασιτεχνικό και σε πολύ λίγες περιπτώσεις θα το δεις να φτάνει και σε επαγγελματικό. Στην Ελλάδα λίγα ραδιόφωνα έχουν καταφέρει να έχουν ξεκινήσει από ιντερνετικά, να μην ήταν ποτέ στα FM και να έχουν ένα σεβαστό ακροατήριο. Ή που να έχουν επενδύσει κιόλας και σε προσωπικό. Πάρα πολλά ραδιόφωνα έχουν δουλέψει πολύ την μουσική τους, με το αποτέλεσμα να έχουν ένα καλό ακροατήριο. Έχοντας από αλλού έσοδα και μην έχοντας διαφημίσεις πάνω στο πρόγραμμα τους, έχουν καταφέρει να έχουν και έναν πολύ καλό αριθμό κόσμου που τους ακούει.
«Το ραδιόφωνο της δεκαετίας του '90 ήταν το FaceBook της εποχής»
Θα νοσταλγούσατε το ραδιόφωνο των παλαιότερων χρόνων; Την εποχή πριν ξεκινήσετε την ενασχόληση σας με αυτό, ενδεχομένως όταν το ακούγατε;
Ήταν πολύ ωραία χρόνια. Τώρα θα μου πεις, «θα το κάνεις τώρα ξανά;». Όχι. Νομίζω έχει σχέση και με την ηλικία, γιατί τότε ήμουν περίπου είκοσι χρονών. Τώρα δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να ασχοληθώ με αυτά τα πράγματα. Το ραδιόφωνο της δεκαετίας του '90 ήταν το FaceBook της εποχής. Μέχρι που να εμφανιστεί το ίντερνετ. Το ίντερνετ ναι μεν εμφανίστηκε το '96 στην Ελλάδα, αλλά ουσιαστικά έκανε την παρουσία του από το 2003 και μετά. Πιο πριν ακόμα αναπτυσσόταν και πήγαινε με πολύ χαμηλές ταχύτητες που δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα. Ένα τσατ μπορούσες να κάνεις μόνο. Από το '03 και μετά μπορούσες να ακούσεις και ένα ραδιόφωνο, να δεις και τον άλλον, να κάνεις ένα βίντεο τσατ. Με τα «τρελά» πίξελ, αλλά υπήρχε. Οπότε, τότε ακόμα έπαιζε ρόλο πολύ το ραδιόφωνο. Ήταν το μέσο με το οποίο επικοινωνούσε ο κόσμος.
«Δεν βλέπω ποτέ προγράμματα αντίστοιχου είδους. Δεν θέλω να επηρεαστώ από τον τρόπο που λειτουργούν»
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να μου πείτε άλλα δύο προγράμματα αντίστοιχα του Jazler που να θεωρείτε κορυφαία. Ποια είναι τα δύο καλύτερα προγράμματα για εσάς;
Να σου πω ότι δεν έχω ψάξει! Μπορώ να σου πω ότι είναι το Radio Computing Services, που είναι και το νούμερο ένα. Θεωρείται από τα καλύτερα του κόσμου. Αλήθεια, δεν έχω ασχοληθεί. Κάνω το εξής, δεν βλέπω τα άλλα τα προγράμματα. Δεν έχω δει ποτέ. Πολύ λίγες φορές, και μάλιστα λόγω πελατών που μπορεί να έχουν έναν άλλον υπολογιστή με το παλιό τους το πρόγραμμα, μπορεί να δω κάτι. Μέχρι εκεί έχω δει. Δεν έχω κάτσει να ψάξω ποτέ να δω πώς λειτουργούν τα άλλα προγράμματα, γιατί δεν θέλω να επηρεαστώ από τον τρόπο λειτουργίας τους. Περισσότερο με νοιάζει να ακούσω από αυτόν που βρίσκεται στο στούντιο και το χειρίζεται, τι τον βολεύει καλύτερα. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, δεν τα έχω δει, για να πω την αλήθεια.
 |
| Ο Χρήστος Βαλασέλλης την στιγμή που επεξεργάζεται τον Jazler. Φωτογραφία του 2010. |
Αυτόν τον καιρό ετοιμάζετε και μια νέα έκδοση του προγράμματος. Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για αυτό;
Ναι. Όταν έκανα τον πρώτο Jazler ήταν γύρω στο '99 με 2000. Μετά έκανα τον Jazler Radio Star που βγήκε το 2007. Και έναν χρόνο αργότερα, έβγαλα τον Radio Star 2. Για πάρα πολύ καιρό υπήρχε ο Radio Star και προσπαθούσα απλά να προσθέσω πράγματα και να το διορθώνω. Γινόταν όμως μόνο μέχρι ένα σημείο. Από ένα σημείο και μετά, λόγω της γλώσσας προγραμματισμού που χρησιμοποιούσα, που ήταν παλιά, δεν μπορούσα να προσθέσω πάνω στο πρόγραμμα περισσότερα πράγματα. Δεν «σήκωνε» η πλατφόρμα του άλλα πράγματα. Οπότε, κάποια στιγμή παίρνω την απόφαση να το ξαναφτιάξω το πρόγραμμα εκ νέου σε νέα γλώσσα, το 2011 με 2012 περίπου. Σε νέα γλώσσα, νέα πλατφόρμα, βάσει των νέων οδηγιών της Microsoft και το έκανα από την αρχή. Μου πήρε σχεδόν οκτώ χρόνια. Και τώρα έχω ξεκινήσει να το βγάζω στην αγορά. Έχει και κάποια προβληματάκια, όπως και ο άλλος τον πρώτο χρόνο, αλλά πιστεύω ότι μέσα στο επόμενο τρίμηνο-τετράμηνο θα έχουν εξαφανιστεί όλα.
Παρακολουθήστε ολόκληρη τη συνέντευξη σε βίντεο από εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου