Σπύρος Ζουπάνος: Η πρώτη ελληνική φωνή του Μπομπ Σφουγγαράκη 20 χρόνια μετά

Ο Σπύρος Ζουπάνος είναι ηθοποιός του θεάτρου, εκφωνητής τηλεοπτικών διαφημιστικών σποτ και μεταγλωττιστής.
Είναι ο πρώτος ηθοποιός που ντούμπλαρε στα ελληνικά τον αγαπημένο χαρακτήρα των παιδιών Μπομπ Σφουγγαράκη, παρόλο που με την πρώτη αλληλεπίδραση μαζί του, δύσκολα κάποιος θα μπορέσει να αναγνωρίσει στη φωνή του τον Μπομπ Σφουγγαράκη. Η φωνή του Σπύρου Ζουπάνου είναι περισσότερο αναγνωρίσιμη από τις διαφημίσεις της τηλεόρασης και λιγότερο ως φωνή του Μπομπ Σφουγγαράκη. Κάθεται "στον καναπέ" μας και μοιράζεται μαζί μας πράγματα για εκείνον που δεν τα ξέραμε, αλλά και για τον αγαπημένο φίλο των παιδιών.

Πότε διαπίστωσες ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός και πώς προέκυψε η ενασχόληση σου με την μεταγλώττιση και την εκφώνηση;


Λοιπόν, ηθοποιός ήθελα να γίνω, απ' ό,τι θυμάμαι σε πρώτη ανάμνηση, στην έκτη Δημοτικού, που έπαιξα σ' ένα κάτι, δεν θυμάμαι τώρα τι ήταν αυτό. Ένα από αυτά που παίζουν τα παιδάκια στα Δημοτικά στο τέλος του έτους. Το θυμάμαι τώρα πολύ αμυδρά, σαν σε ένα σύννεφο. Και μόλις τελείωσε η παράσταση, όλοι με αποθέωσαν και είπα "Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου". Και μετά από κάποια χρόνια το έκανα.

Πώς προέκυψε το να γίνεις η ελληνική φωνή του Μπομπ Σφουγγαράκη, εκείνες τις παλιές εποχές στο Studio Vertical;

Είχα τελειώσει τη σχολή, έκανα κάτι παραστάσεις, και είχα κάνει κάποιες μεταγλωττίσεις. Είχα κάποια εμπειρία, ρε παιδί μου. Είχα κάνει κάποια δοκιμαστικά και έκανα κάποιους ρόλους σε κάποιες μεταγλωττίσεις. Σε μια φάση έγινε ένα κάστινγκ φωνών, πήγα και έκανα κάτι δοκιμαστικά μαζί με διάφορους άλλους και έτυχε να επιλέξουν εμένα τότε. Εκείνη την εποχή δεν είχε ιδιαίτερη σημασία, δεν είχε κάποια επιτυχία ή κάτι, ήταν μια μεταγλώττιση μέσα στις άλλες. Η επιτυχία του και οι φανατικοί θεατές του ήρθαν μετά από χρόνια, περίπου μετά από επτά με δέκα χρόνια. Δεν έγινε επιτυχία όταν το ηχογραφούσαμε ή όταν πρωτοπαίχτηκε.

Ο Σπύρος Ζουπάνος ως φωνή του Μπομπ Σφουγγαράκη

Θυμάσαι ποια χρονολογία περίπου;

'99; 2000; 2001; Μιλάμε για 20 χρόνια τώρα, έτσι; Ένα τέτοιο, όχι πιο μετά.

Σε έχει αναγνωρίσει ποτέ κανείς στον δρόμο λόγω της φωνής σου;

Όχι. Θα ήταν και περίεργο, αλίμονο. Και ευτυχώς, δηλαδή. Επειδή μού ζητάνε διάφοροι να κάνω τον Μπομπ και τους λέω "Εντάξει, τώρα, τι... Ξεχάστε το".

Σου έχουν ζητήσει φίλοι σου να τους κάνει τον Μπομπ;

Ναι, να ηχογραφήσω για τα παιδιά τους, εκείνο, να πω "Γεια σου, Τάκη", "Γεια σου, Τάσο", το οποίο είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί αυτή είναι μια φωνή που θέλει μια τονικότητα προς τα πάνω δύο κλίμακες. Τι, έτσι ξαφνικά με το "καλημέρα" να κάνεις τον τενόρο; Δεν είναι απλό. 

Η φωνή του Σπύρου Ζουπάνου σε διαφημιστικά σποτ

Απ' ό,τι κατάλαβα, η φυσική σου φωνή διαφέρει πολύ από αυτή του Μπομπ Σφουγγαράκη. Πώς κατάφερες να διατηρήσεις αυτή την τονικότητα στις ηχογραφήσεις;

Δεν το διατηρούσα και τόσο, μην νομίζεις. Συνέχεια μου λέγανε "Μην ξεχνάς τη φωνή" και "Μην ξεχνάς τη φωνή", γιατί στα δύσκολα "κατέβαινα". Πολύ δύσκολο. Σε σύγκριση με τον Αμερικάνο που άκουγα, για παράδειγμα, ήμουν πολύ πιο κάτω. Δεν θεωρώ ότι έκανα και κάτι, δηλαδή. Απλά είχα ανεβάσει πολύ τη φωνή μου, την οποία δεν μπορείς να κρατήσεις τόσο ψηλά για μεγάλη υποκριτική διάρκεια. Είναι δύσκολο πολύ.

Γιατί είχες φύγει από το καστ της σειράς πριν από χρόνια;

Γιατί σταμάτησα να κάνω μεταγλωττίσεις, δεν μ' ενδιέφερε πια, δεν κάνω πια. Εκτός κι αν προκύψει ταινία, ξέρεις, που είναι ρόλος. Που είναι άλλο πράγμα. Ταινία μεγάλου μήκους, εννοώ. Δεν με ενδιέφερε, δεν είχε κάποια επιτυχία αυτό τότε. Σταμάτησα τις μεταγλωττίσεις σε αυτό, όπως και σε κάτι άλλα παιδικά που δεν τα θυμάμαι καν πώς τα λένε. Δηλαδή, αν μου πουν τώρα να μεταγλωττίσω ξανά έναν χαρακτήρα που έκανα τότε, δεν πάω. Τότε δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο ο Μπομπ, ήταν μια μεταγλώττιση σαν όλες τις άλλες.

Ο Σπύρος Ζουπάνος στο ρόλο του Twister στη σειρά «Rocket Power»

Η συγκεκριμένη σειρά έχει κατηγορηθεί αρκετά. Για παράδειγμα, ειπώθηκε ότι περιέχει συγκεκαλυμμένα σεξουαλικά υπονοούμενα, κυρίως ομοφυλοφιλικά. Σχολιάστηκε επίσης και η βία που περιείχε, καθώς πολύ συχνά οι χαρακτήρες διαμελίζονταν ή καίγονταν ενώ παρέμεναν ζωντανοί. Συμφωνείς με αυτά;

Εντάξει, είναι καθαρές ανοησίες. ΟΚ, τι να πω σε αυτό εγώ; Δεν συμφωνώ καθόλου. Εγώ διασκεδάζω τρελά, γελάω, πεθαίνω! Και με αυτό που λένε ότι διαμελίζονται και με το άλλο με τα υπονοούμενα. Ωραία, άμα τους ενοχλεί να μην το βλέπουνε. Είναι πολύ απλό. Δηλαδή, εντάξει, ρε παιδί μου, δεν χρειάζεται.

Έχεις κάποιον αγαπημένο ρόλο μεταγλώττισης εκτός του Μπομπ Σφουγγαράκη; Υπάρχει κάποιος άλλος που να σου έχει μείνει;

Ο Άλεξ στη "Μαδαγασκάρη", το λιοντάρι. Μ' άρεσε πάρα πολύ αυτός ο ρόλος, μου ταιριάζει πολύ σαν χαρακτήρας. Ήταν περίπου τρεις ταινίες, πρέπει να ήταν γύρω στο 2006 ή 2008. Κάπου εκεί βγήκαν η πρώτη και η δεύτερη ταινία, και νομίζω το 2011 πρέπει να βγήκε η τρίτη. Πρέπει να ξέρεις την τρίτη ταινία της "Μαδαγασκάρη", με τα ζώα που το σκάνε από τον ζωολογικό κήπο και πάνε στην Αφρική. Ο Άλεξ το λιοντάρι μού άρεσε πολύ.

Η μεταγλώττιση σε κάλυπτε οικονομικά, όταν την έκανες;

Τότε ναι. Δεν είχα άλλα έσοδα τότε. Αλλά μετά δεν ήθελα πια. Ήταν και κουραστικό, αλλά άρχισα να κάνω εκφωνήσεις σε διαφημιστικά σποτ, οπότε αντίο, μεταγλώττιση! Δεν θέλω άλλο.

Γιατί την είχες σταματήσει;

Γιατί είναι μία πολύ κουραστική δουλειά, η οποία δεν επιφέρει ικανοποιητικές οικονομικές απολαβές. Ούτε και κάτι καλλιτεχνικό είναι. Δηλαδή, κάνεις τώρα τον Καραγκιόζη. Μόνο στις ταινίες υπάρχει κάτι καλλιτεχνικό να κάνεις, να παίξεις έναν ρόλο, ρε παιδί μου, κανονικά. Χωρίς να κάνεις "Ου, παιδάκια". Δηλαδή, εγώ δεν θα ήθελα να απευθύνομαι έτσι σε παιδάκια. Τα παιδάκια δεν είναι χαζά για να τους μιλάω: "Έλα 'δώ, πάρε το τοστ". Δεν καταλαβαίνω, γιατί να μιλήσω έτσι στο παιδάκι; Τι είναι το παιδάκι; Χαζό;

Ποια είναι η γνώμη σου για το γεγονός ότι παραβλέπουν να προσθέσουν credits, στο τέλος των επεισοδίων, με τα ονόματα των ηθοποιών στις μεταγλωττίσεις;

Ε, τα βάζουν αλλά πολύ στο τέλος. Τα βάζουν, νομίζω. Αλλά τελείως στο τέλος. Δηλαδή, όταν λέμε "τέλος", στο τέλος-τέλος. Μετά το... τέλος. Τα βάζουν, όμως. Και καλά, αν παίξει κάποιος ηθοποιός αρκετά γνωστός μάλλον το βάζουν σίγουρα, αλλά τι να σου πω; Πρέπει να ρωτήσουμε αυτούς για σιγουριά.

Εκτός από την εμπειρία σου από την παράσταση στην έκτη Δημοτικού, υπήρξε κάτι άλλο που να σε παρακινεί να ασχοληθείς με το θέατρο; Υπήρξε κάποια ανάγκη να εκφραστείς;

Εντάξει, στην πορεία τα βλέπεις αυτά. Στην αρχή όλοι το κάνουμε για να μας "αγαπάνε", για ναρκισσιστικούς λόγους. Εντάξει, τώρα, δεν μπορείς να το αρνηθείς αυτό. Τα καλλιτεχνικά στοιχεία, τα βρίσκεις στην πορεία. Την ουσία του πράγματος, την καταλαβαίνεις στην πορεία, το πόσο σημαντικό είναι και πώς πραγματικά σε γεμίζει αυτό το πράγμα.

Έχω διαβάσει ότι έχεις δημιουργήσει την καλλιτεχνική ομάδα "Υστερόγραφο". Πώς ξεκίνησε αυτό;

Την είχαμε κάποτε για κάποιο διάστημα, ναι. Μαζί με έναν πολύ καλό μου φίλο, τον Γιώργο τον Γιανναράκο, που είναι δημοσιογράφος και σκηνοθέτης. Είχαμε φτιάξει μια ομάδα για περίπου μια οκταετία, κάναμε κάποιες παραστάσεις, έκλεισε τον κύκλο της και εντάξει. Ήταν λίγο κουραστικό γιατί έπρεπε να τα κάνουμε όλα εμείς. Είναι δυστυχώς αυτό με τις ομάδες, που δεν μπορείς να είσαι σκέτο ηθοποιός. Πρέπει να ασχολείσαι με την αφίσα, με το έτσι, με το θέατρο, με τον φωτιστή, με το αν μπήκε η μουσική σωστά. Κάνεις κι άλλες δουλειές εκτός από τις καλλιτεχνικές και αυτό σου αποσπάει και προσοχή και χρόνο από την κυρίως δουλειά που είναι το να αποδώσεις έναν ρόλο. Κάποια στιγμή γίνεται κουραστικό αυτό. Πολύ.

«Την ικανοποίηση δεν την νιώθεις την στιγμή που δεν παίζεις, την νιώθεις την στιγμή που καταλαβαίνεις ότι αυτό που κάνεις περνάει στο κοινό»

Πόσο ικανοποιημένος είσαι από την μέχρι τώρα καριέρα σου; Από αυτά που έχεις κάνει μέχρι τώρα;

Εντάξει... Θα μπορούσα να κάνω κι άλλα πράγματα. Η ζωή συνεχίζεται, βέβαια. Θα κάνω, ελπίζω. Δύσκολη ερώτηση, τώρα τι να σου πω; Ικανοποιημένος είμαι κάθε φορά που παίζω έναν ρόλο. Την ικανοποίηση δεν την νιώθεις την στιγμή που δεν παίζεις, την νιώθεις την στιγμή που καταλαβαίνεις ότι αυτό που κάνεις περνάει στο κοινό. Αυτή είναι η μεγάλη χαρά. Τώρα, πάντα μπλέκεις σε μια κατάσταση που θέλεις κάτι περισσότερο, ή κάτι λιγότερο, ή κάτι δεν σ' αρέσει, ή κάτι... Με την έννοια ότι όταν παίζω, είμαι ειλικρινής, υπάρχει αλληλεπίδραση με το κοινό και μπορώ να σου πω ότι είμαι πολύ ικανοποιημένος.

Πώς είσαι σαν άνθρωπος εκτός θεάτρου; Πώς είσαι χωρίς την ιδιότητα του ηθοποιού; Είσαι ντροπαλός ή διαχυτικός;

Δεν ξέρω να το απαντήσω εγώ τώρα αυτό. Αναλόγως. Γενικά, είμαι ο εαυτός μου. Δεν το έχω σκεφτεί αυτό, να σου πω την αλήθεια.

Αυτόν τον καιρό, πού μπορούμε να σε δούμε ή να σε ακούσουμε;

Έπαιζα στο "Τρένο στο Ρουφ", παράσταση που τελείωσε φυσικά, λόγω των μέτρων για τον κορονοϊό. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Ούτε και στα θέατρα ξέρουμε τι θα γίνει, πώς θα λειτουργήσουν με το 40 τοις εκατό των θεατών. Είναι πολύ δύσκολο. Δεν βγαίνουν τα οικονομικά των παραστάσεων, καταλαβαίνεις. Πολύ δύσκολο. Τι θα γίνει τον χειμώνα, δεν ξέρω. Προς το παρόν, κάνω σπικάζ σε διαφημιστικά σποτ. Με την φωνή μου κάνω διαφημιστικά για πολύ μεγάλες εταιρίες. Αυτό κάνω τώρα. Ξέρεις τι; Τώρα είναι, όποιος σου πει ότι έχει σχέδια, ίσως θα 'τανε γραφικός. Δεν ξέρουμε πώς θα ανοίξουν τα θέατρα, πώς θα λειτουργήσουν, αν ο κόσμος θα φοβάται να πάει. Μπορεί να φοβούνται να πάνε, ξέρω 'γώ; Δηλαδή, θα 'ναι δύσκολα τα πράγματα φέτος. Πολύ. Οπότε, δεν έχω σχέδια, δεν μπορώ να σου πω.

Δείτε ολόκληρη την συνέντευξη σε βίντεο εδώ: