Η Τασούλα Παπανικολάου είναι δημοσιογράφος και εργάζεται στο Star από το 1993, εποχή που ο σταθμός ονομαζόταν «Κανάλι 29».
Εκτός από το γεγονός ότι αποτελεί μια από τις αρχαιότερες δημοσιογράφους του σταθμού, έχει καταφέρει να παρουσιάσει με τον δικό της τρόπο αμέτρητα αποκλειστικά ρεπορτάζ. Η δημοσιογραφία ήρθε στη ζωή της όταν εκείνη ήταν σε αρκετά νεαρή ηλικία, καθώς ξεκίνησε το ραδιόφωνο από 14ων ετών και, όπως αναφέρει και η ίδια, την κέρδισε. Κάθεται «στον καναπέ» μας για μια αποκλειστική συνέντευξη και μας ανοίγει ένα παράθυρο προς το παρασκήνιο της δημοσιογραφίας.Το ήθελα από πάρα πολύ μικρή. Και μάλιστα, επειδή είμαι από Τρίκαλα, την εποχή που ξεκινούσε η ιδιωτική ραδιοφωνία στην περιοχή μου είχα ασχοληθεί με το ραδιόφωνο. Νομίζω ότι ήταν προδιαγεγραμμένη η πορεία ότι θα γίνω δημοσιογράφος. Κάποτε ήθελα να γίνω και διπλωματική ακόλουθος, αλλά μάλλον η δημοσιογραφία ήταν αυτό που με κέρδισε περισσότερο. Ήρθε στη ζωή μου από πολύ μικρή ηλικία καθώς έκανα ραδιόφωνο ήδη από τα 14 μου.
Σε βλέπουμε για πάρα πολλά χρόνια στην τηλεόραση. Έχεις ξεχωριστή αδυναμία για την τηλεόραση σε σύγκριση με τα άλλα ΜΜΕ ή έτυχε;
Δεν ξέρω αν έτυχε. Έχω εργαστεί και σε εφημερίδες, έχω κάνει και ραδιόφωνο, όπως σου είπα. Έχω κάνει αρκετά πράγματα, όχι μόνο τηλεόραση. Η δημοσιογραφία, όμως, είναι μία. Απλά η τηλεοπτική δημοσιογραφία είναι λίγο πιο σύνθετη, με την έννοια ότι πρέπει μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα να μεταδώσεις την είδηση. Δεν είναι, δηλαδή, γράφω ένα κείμενο και έχω το περιθώριο να το αναλύσω. Αλλά, νομίζω, επειδή ασχολήθηκα εξ' αρχής με την τηλεόραση αυτό και με κέρδισε. Νομίζω ότι η τηλεόραση αποτελεί και πρόκληση από μόνη της, ειδικά οι ειδήσεις.
Ποια θεωρείς ότι είναι η μεγαλύτερη έως τώρα δημοσιογραφική σου στιγμή; Ποιο είναι αυτό για το οποίο είσαι ιδιαίτερα περήφανη;
Για όλα! Δεν ξεχωρίζω κάτι. Αυτό που θα ξεχώριζα, ενδεχομένως, είναι το γεγονός ότι όταν αναλαμβάνω μια υπόθεση την πάω μέχρι τέλους. Μέχρι εκεί που κλείνει η υπόθεση στο δικαστήριο και ακόμη πιο μετά, γιατί μιλάω ακόμη με τους ανθρώπους, δεν τους ξεχνάω. Είναι κανόνας αυτό για μένα, να μην ξεχνάω τους ανθρώπους με τους οποίους έχω συνεργαστεί για ένα ή για δύο χρόνια. Κάθε υπόθεση δεν κρατάει μία μέρα, ή δύο, ή μια βδομάδα. Κρατάει χρόνια. Δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να ξεχωρίσω, είμαι περήφανη και ευχαριστημένη από όλα. Δεν ξεχωρίζω κάτι, όλα τα πράγματα είναι ξεχωριστά από μόνα τους, κάθε υπόθεση και κάθε δημοσιογραφική επιτυχία.
Θα χαρακτήριζες τη δουλειά του δημοσιογράφου ως μια δύσκολη δουλειά;
Δεν την λες και εύκολη! Δηλαδή εγώ είμαι 48 χρονών και δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και δεν είναι και εύκολο, γιατί απευθύνεσαι και σε ένα κοινό και πρέπει να λες την αλήθεια. Δεν είναι ότι κάνεις δημοσιογραφία και κάνεις για να βγάζεις το πρόσωπο σου στην τηλεόραση, είναι ότι αυτό που λες πρέπει και να ισχύει. Είναι πολύ βασικό όταν μεταδίδουμε μια είδηση να την τσεκάρουμε και να μην λέμε στον κόσμο ψέματα ή κάτι για εντυπωσιασμούς. Σημασία έχει αυτό που λέμε να είναι και η αλήθεια. Αυτό κυνηγάμε πάντα. Την αλήθεια και να μεταδίδουμε σωστές ειδήσεις, αυτή είναι η προτεραιότητα μας.
Έχεις νιώσει ποτέ σε κάποιο ρεπορτάζ να χάνεις τον έλεγχο και ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς μια δύσκολη κατάσταση; Ποια θεωρείς ότι ήταν η πιο περίπλοκη κατάσταση που κλήθηκες να αντιμετωπίσεις;
Γενικά δεν δυσκολεύομαι, αλλά θέλω να πω ότι δυσκολεύτηκα με ένα πρόσωπο που κάποτε ήταν σημαντικό. Δεν θα πω το όνομα. Πλέον είναι στη φυλακή. Με δυσκόλεψε πάρα πολύ όταν πήγα να του πάρω συνέντευξη. Είχαμε συμφωνήσει να μου δώσει συνέντευξη, είχαμε κλείσει την ώρα, το μέρος κ.λπ. Ήξερε ότι πήγα για να του πάρω συνέντευξη, δεν πήγα για να τον καταγράψω παράνομα, είχα τη συναίνεση του. Ξαφνικά είδα μια κάμερα να καταγράφει εμένα και δεν υπήρχε η δική μου συναίνεση και δεν καταλάβαινα γιατί το κάνει αυτό. Εκεί δυσκολεύτηκα πάρα πολύ, και από τον τρόπο αντιμετώπισης που είχα από τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Μάλιστα, μόλις γύρισα στο κανάλι είπα «Παιδιά, εγώ αυτόν τον συγκεκριμένο άνθρωπο δεν θα τον έπαιζα». Δεν είχα άλλες δύσκολες στιγμές, όχι. Υπάρχουν συναισθηματικά δύσκολες στιγμές όταν καλείσαι να μιλήσεις με γονείς που έχουν χάσει παιδιά, εκεί ναι, είχα. Αλλά, γενικά όχι, δεν είχα άλλες δύσκολες στιγμές, που να μην μπορώ να τις διαχειριστώ.
Σου έχει τύχει να δεχτείς ποτέ εκφοβισμό ή απειλές από κάποιον;
Ναι, αυτό είναι δεδομένο. Όταν κάτι δεν αρέσει ή κάποιος δεν θέλει να ειπωθεί κάτι μπορεί να σε απειλήσει. Αλλά πολύ light πράγματα, μην φανταστείς. Μέχρι και μήνυση μου έχουν κάνει, αλλά δεν έγινε και τίποτα. Όταν ξέρεις ότι κάνεις σωστά τη δουλειά σου, δεν έχεις να φοβηθείς κάτι. Συνήθως, σου την «πέφτουν» οι άνθρωποι που ενδεχομένως ψάχνουν να βρουν αλλού ενοχές. Γενικά, έχω δεχτεί, αλλά σε πολύ light πράγματα, μην φανταστείς κάτι τρομερό και φοβερό.
Υπάρχει κάποια υπόθεση από αυτές που έχεις καλύψει δημοσιογραφικά που να αισθάνεσαι ότι έχεις δεθεί περισσότερο συναισθηματικά; Αν δεν κάνω λάθος, είχες εκφράσει στο παρελθόν μία «αδυναμία» για την υπόθεση της Ελένης Τοπαλούδη.
Μου την έχουν ξανακάνει αυτή την ερώτηση. Όχι, απλά έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στους γονείς της. Έχουμε πια αποκτήσει μια σχέση πολύ ιδιαίτερη, με την έννοια ότι ήμουν δίπλα τους από την πρώτη στιγμή. Και μιλάμε ακόμα και τώρα, δεν τους ξέχασα δηλαδή με το που τελείωσε η υπόθεση. Με την Ελένη Τοπαλούδη ήταν επί ενάμιση χρόνο κάθε μέρα. Έχω δεθεί και με τους ανθρώπους της Ειρήνης Λαγούδη, έχω δεθεί με την μητέρα του Αδαμάντιου Μαντή του πολίστα που έκλεισε προχθές έναν χρόνο από τότε που σκοτώθηκε σε τροχαίο στην Ποσειδώνος. Απλώς με την Τοπαλούδη έπαιξε πολύ ρόλο το γεγονός ότι ήταν ενάμιση χρόνο κάθε μέρα. Ήμασταν δηλαδή πιο κοντά. Χρειάστηκε να είμαστε πιο κοντά και σε επίπεδο ρεπορταζιακό αλλά και συναισθηματικό. Κι εγώ χρειάστηκα στήριξη από αυτούς κάποια στιγμή, γιατί είναι πολύ δύσκολο να διαχειρίζεσαι αυτή την υπόθεση με τον τρόπο που έγινε. Το λέω και θα το λέω συνέχεια. Με τους γονείς αυτούς δέθηκα περισσότερο, ναι. Γενικά, όμως, είμαι δεμένη με όλους.
«Αν έδινα μια συμβουλή στους νεότερους θα ήταν αυτή. Για να πετύχετε σ' αυτή τη δουλειά, να είστε αληθινοί»
Πώς αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους που είναι σε έντονη συναισθηματική φόρτιση και πώς τελικώς καταφέρνεις να τους πείσεις να σου μιλήσουν;
Όταν είμαι μπροστά σε ένα δράμια και μια τραγωδία, στους συγγενείς των ανθρώπων που χάνονται εγώ τους φέρομαι με απόλυτο σεβασμό. Δεν ξέρω αν μπορώ να μπω στη θέση τους, αλλά προσπαθώ να κατανοήσω το πρόβλημα τους και την κατάσταση τους εκείνη τη στιγμή. Δεν ξέρω, ενδεχομένως αυτό να είναι και ταλέντο, να είμαι πολύ αληθινή. Είμαι πολύ αληθινή, καταλαβαίνουν ότι δεν κυνηγάω κάτι για να κάνω εντύπωση. Τους φέρομαι πάρα πολύ ανθρώπινα και φέρομαι και πάρα πολύ αληθινά. Πίστεψε με, έχω ακούσει και πράγματα που δεν έχω μεταδώσει ποτέ, απόλυτα σεβόμενη τα θέλω τους. Όπως έλεγα πρόσφατα και σε μια συνέντευξη που είχα δώσει στη Λήμνο, αυτός που έχει την στεναχώρια του, έχει κι έναν δημοσιογράφο απέναντι του, το πιθανότερο είναι να τον δει σαν εχθρό. Η αλήθεια είναι αυτή. Όταν, όμως, βλέπει έναν δημοσιογράφο, σαν εμένα, που δεν θέλει να τον εκμεταλλευτεί, είναι κάτι που κάποιος ακόμη και στον πόνο του το καταλαβαίνει, δεν του είναι ξένο. Όταν πας να εκμεταλλευτείς κάποιον εκείνος το αντιλαμβάνεται. Νομίζω ότι εκεί κέρδισα εγώ γιατί δεν πήγα να εκμεταλλευτώ κανέναν και για τίποτα. Και είμαι και πολύ περήφανη γι' αυτό, και αν έδινα μια συμβουλή στους νεότερους θα ήταν αυτή. Αν θέλετε να πετύχετε σ' αυτή τη δουλειά, να είστε αληθινοί, να είστε εσείς και να μην κάνετε πράγματα για να εντυπωσιάσετε. Κανένας δεν εντυπωσιαστεί σε ένα δράμα. Την αλήθεια θέλουμε όλοι και η αλήθεια πολλές φορές πονάει. Αυτή είναι η ιστορία.
Εργάζεσαι, λοιπόν, για αρκετά χρόνια στο Star. Υπήρξαν πράγματα που να σε απογοήτευσαν κατά τη διάρκεια της συνεργασίας σας;
Όχι, γι' αυτό είμαι και πολλά χρόνια εδώ. Δεν έχω κάποιο παράπονο. Να πέσει φωτιά να με κάψει, δηλαδή, για να 'μαι ειλικρινής. Και μάλλον είμαι και από τις τυχερές στο χώρο, γιατί είμαι πολλά χρόνια εδώ και δεν μου αρέσουν οι αλλαγές γενικότερα.
Έχεις πρόγραμμα στην καθημερινότητα σου; Πώς διαχειρίζεσαι τον χρόνο σου κάνοντας μια δουλειά με ευέλικτο ωράριο όπως η δημοσιογραφία;
Κοίταξε να δεις τώρα, 24 ώρες είναι λίγες, όπως καταλαβαίνεις. Είναι εξαιρετικά λίγες. Δεδομένο ότι εγώ έχω και δυο παιδιά σπίτι και αυτά στην εφηβεία. Αν θέλει κάποιος τα καταφέρνει όλα, κάτι θυσιάζει, κάτι αφήνει πιο πίσω, κάτι σε κάτι άλλο δίνει προτεραιότητα... Σε γενικές γραμμές, όλα τα προλαβαίνω. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα πω «Α, τι έπαθα! Δεν προλαβαίνω! Δουλεύω», κ.λπ. Και το μαγείρεμα μπορεί να αφήσω πίσω, μπορεί να μην καθαρίσω το σπίτι μια μέρα, αν και είμαι τρελή γι' αυτό. Βοήθεια δεν έχω, η αλήθεια είναι, αλλά στο σπίτι βοηθάμε όλοι γιατί κατανοούμε και οι υπόλοιποι τους ρόλους και αυτό είναι σημαντικό. Σε μια οικογένεια που δουλεύει η μαμά, πρέπει και οι υπόλοιποι να μάθουν να βοηθάνε και να μοιραστούν οι ρόλοι στο σπίτι.
Αυτόν τον καιρό, υπάρχει κάτι άλλο που να κάνεις στη δημοσιογραφία εκτός από το δελτίο του Star; Μπορούμε να σε ακούσουμε ή να σε διαβάσουμε και κάπου αλλού;
Όχι, δεν έχω άλλο χρόνο. Όπως σου έλεγα και πριν, 24 ώρες είναι λίγες. Είναι πολλές οι ώρες στο Star, δεν έχω άλλον χρόνο και είμαι της άποψης ότι αν θέλεις να κάνεις κάτι σωστά να κάνεις ένα πράγμα κάθε φορά. Δεν γίνονται πολλά καρπούζια στις μασχάλες. Είμαι αυτής της άποψης, πρέπει να κάνεις ένα πράγμα για να το κάνεις καλά.
Παρακολουθήστε όλη τη συνέντευξη σε βίντεο από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου