Αντώνης Κωνσταντάρας: «'Ο,τι κάνω, το θεωρώ αλυσίδα. Μουσική, δημοσιογραφία, YouTube τα θεωρώ όλα ένα»

Φωτογραφία: Πάνος Κέφαλος

Λάτρης των μεταφυσικών φαινομένων, της ερευνητικής Δημοσιογραφίας και της μέταλ μουσικής. Ο Αντώνης Κωνσταντάρας είναι δημοσιογράφος, μουσικός, podcaster και youtuber.

Γράφει εδώ και πολλά χρόνια σε διάφορα μεγάλα sites, αλλά αυτό που «χάραξε» μεγάλο μέρος της καριέρας του είναι το Vice. Μέσω του Vice τον διαβάζουμε και τον βλέπουμε εδώ και 7 χρόνια περίπου. Κάθεται «στον καναπέ» μας και μοιράζεται μαζί μας τα μυστικά των ρεπορτάζ του Vice, ενώ μιλάει για το πώς τον μάγεψε η Δημοσιογραφία και ποιοι παράγοντες τον έκαναν να την ακολουθήσει.

 

Πώς ξεκίνησες τη Δημοσιογραφία; Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε σε αυτήν; Το ήθελες από μικρή ηλικία;

Φίλε, θυμάμαι από πολύ πιτσιρικάς, από το Δημοτικό, να φτιάχνω «περιοδικά». Έπαιρνα αυτά τα μπλε τετράδια, τα κλασικά, και τα γέμιζα με σπαζοκεφαλιές, αυτοκόλλητα, έφτιαχνα κόμιξ και τα πούλαγα στους συμμαθητές μου. Τους έδινα και ονομασίες. Οπότε, από το Δημοτικό, ας πούμε, είμαι δημοσιογράφος. Οπότε, ναι, από μικρός το ήθελα, χωρίς να ξέρω τότε ακριβώς τι κάνω. Δηλαδή, δεν έλεγα στην 4η ή 5η Δημοτικού ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος. Ήθελα να γίνω πράκτορας του FBI γιατί έβλεπα X-Files. Μετά, στο Λύκειο με τράβηξε η Θεωρητική κατεύθυνση γιατί είχε τα περισσότερα κορίτσια. Το ένα έφερε το άλλο και πήγα μετά στη σχολή, στο Εργαστήριο Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας στην Καπλανών στο Κολονάκι. Και να σου πω την αλήθεια, μπήκα στον χώρο και λόγω της ενασχόλησης μου με τη μουσική. Ως μουσικός, ήρθα σε επαφή με διάφορα site και μουσικά έντυπα και μου έκαναν κάποιες προτάσεις να ξεκινήσω να γράφω.

Έχω διαβάσει ότι ξεκίνησες με αθλητικό ρεπορτάζ. Έχει κάτι ιδιαίτερο για σένα αυτή η κατηγορία ρεπορτάζ;

Κοίτα, θα σου πω. Μου άρεσε, μέχρι που το έκανα! Μου αρέσει το ποδόσφαιρο, μου αρέσει το μπάσκετ. Παλαιότερα έπαιζα ποδόσφαιρο σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Μπήκα επειδή εκεί βρήκα δουλειά αρχικά. Δεν ήταν η πρώτη επιλογή μου. Πέρασα ωραία, ήμουν ένα από αυτά τα χέρια που βλέπεις στο γήπεδο να παίρνουν δηλώσεις. Ξέρεις, κάτι χέρια στις κάμερες. Έκανα και λίγο τοπικό ρεπορτάζ. Είναι δύσκολο γενικότερα το αθλητικό, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Θέλει πολύ γερό στομάχι γιατί έχει τεράστιο ανταγωνισμό. Αλλά, όποιος επιλέξει να ασχοληθεί με αθλητικό, θα ζήσει και πολύ ωραίες στιγμές.

Πηγή εικόνας: eviathema.gr

Η συνεργασία σου με το Vice πώς προέκυψε;

Είχα ένα μουσικό blog πριν χρόνια. Αν θυμάσαι, ήταν μια περίοδος που είχε ανέβει πολύ το blogging, πριν περίπου δέκα χρόνια. Κάποια στιγμή πριν από περίπου εξήμισι με επτά χρόνια, όταν είχε πρωτοέρθει το Vice στην Ελλάδα, μια γνωστή μου που δούλευε εκεί, είχε δει τη δουλειά μου και με ήξερε, την προώθησε λοιπόν στον τότε διευθυντή, τον Θανάση Τρομπούκη. Είναι φοβερός δημοσιογράφος. Είδε τι κάνω, γούσταρε, του άρεσε το style μου, επικοινώνησαν μαζί μου και μου έκαναν πρόταση να ξεκινήσω να γράφω. Στην αρχή μια εβδομαδιαία στήλη, μετά μου ζήτησαν να γράφω άλλο ένα, κι άλλο ένα, κι άλλο ένα και κατέληξε full time. Προέκυψαν μετά και τα βίντεο που κάνω εκεί. Με είχαν ρωτήσει αν θέλω να ασχοληθώ με το κομμάτι του βίντεο, δεν ήμουν σίγουρος αν ήθελα. Έκανα ένα casting, τους άρεσα και το ένα έφερε το άλλο. Πρέπει να είμαι σχεδόν επτά χρόνια στο Vice, σχεδόν από την αρχή του.

Ποια εμπειρία σου από ρεπορτάζ σού έχει μείνει εντονότερα;

Καλά, τώρα τι να πρωτοπώ! Είναι πάρα πολλά. Τα περισσότερα που κάνουμε τα προτείνουμε εμείς, οπότε είναι πράγματα που θες πάρα πολύ να τα κάνεις κι όταν γίνονται πωρώνεσαι. Οι πιο έντονες εμπειρίες είναι αυτές που έχουν να κάνουν με τα βίντεο. Εκεί, θες δεν θες, το ζεις περισσότερο. Θα έλεγα ότι ήταν ένα διήμερο που πέρασα με τους Rotting Christ, το black metal γκρουπ, που πήγα μαζί τους σε ένα live στην Πάτρα. Πέρασα δυο μέρες με την μπάντα, κάναμε πολύ ωραίες κουβέντες, πήγα στο στούντιο τους... Ξέρεις, είναι μια μπάντα που θαυμάζω από μικρό παιδί, από Γυμνάσιο. Το να κάθομαι μαζί τους και να αναλύουμε πράγματα, και στην κάμερα και εκτός, ήταν απίστευτη εμπειρία. Πήρα πολλές συμβουλές και για τη μουσική μου από τον Σάκη. Θα ήθελα να σου πω άλλες δύο. Μια δεύτερη εμπειρία που μου άρεσε ήταν όλη η σειρά Paranormal By Vice που κάναμε. Ήταν μια σειρά για το ανεξήγητο που πήγαμε με ανθρώπους που ψάχνουν για φαντάσματα σε στοιχειωμένα μέρη. Είχαμε πάει με έναν ουφολόγο σε ένα μέρος στην Ελλάδα που υποτίθεται ότι είχε πέσει UFO, το 1991 στην Αταλάντη. Αυτή η σειρά ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, κι επειδή, όπως σου είπα πριν, ήμουν πωρωμένος με το X-Files, ήταν full του στυλ μου. Και τέλος, όσον αφορά το γραπτό, το editorial του Vice, μια πολύ ωραία εμπειρία ήταν όταν πήγα σε γυρίσματα ταινίας πορνό. Εντάξει, δεν είναι έτσι όπως ακούγεται, είναι άκρως ενδιαφέρουσα εμπειρία να το ζήσεις. Από τότε έχω πάει σε δυο-τρία ακόμα. Είναι πολύ πιο επαγγελματικό από ό,τι μπορεί να πιστεύει ο καθένας το πράγμα εκεί πέρα.

«Η κριτική δεν με αγγίζει ιδιαίτερα, ωστόσο δεν θεωρώ κακή μια εποικοδομητική κριτική»

Πώς διαχειρίζεσαι την κριτική; Και κυρίως την αρνητική και την κακή κριτική.

Και σαν μουσικός και σαν δημοσιογράφος, και γενικά ως ένας άνθρωπος που κάνει και YouTube και βγαίνει στην κάμερα, δεν γίνεται να την αποφύγεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν με αγγίζει και ιδιαίτερα. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται και όσο και αν το λένε όλοι οι youtubers, ισχύει. Όλους μας επηρεάζει πιο έντονα μια αρνητική κριτική. Αν δεις στα 30 σχόλια ένα πολύ κακό σχόλιο και 29 καλά, το μυαλό σου θα μείνει στο κακό. Με το που κατάλαβα ότι υπάρχουν τόσα καλά σχόλια και ένα αρνητικό, άρχισα να καταλαβαίνω ότι αυτοί που κάνουν κακή κριτική είναι πολύ λίγοι, απλά είναι αυτοί που σε χτυπάνε περισσότερο. Οπότε, δεν δίνω σημασία σε αυτό. Από την άλλη πλευρά, δεν θεωρώ κακή μια αρνητική κριτική που έχει να σου πει δυο πράγματα ουσίας, γιατί μπορεί να γίνεις καλύτερος από αυτήν. Και όντως, έχω διαβάσει κάποιες κριτικές που υιοθέτησα αυτά που έλεγαν και με βοήθησαν να γίνω καλύτερος. Οπότε, το θέμα είναι να τα φιλτράρεις αυτά σωστά και με την εμπειρία σού έρχεται αυτό.

Τι ξεχωριστό έχει για σένα η Δημοσιογραφία στο Vice;

Ε, είναι τέλεια! Να σου πω κάτι, νομίζω ότι είμαστε ένα από τα site που έχουν ελευθερία. Ποτέ δεν θα μας βάλει φρένο σε κάτι, θα μας αφήσει ελεύθερους να γράψουμε το θέμα και να το ψάξουμε. Είμαστε πολύ τυχεροί όσοι δουλεύουμε στο Vice. Θεωρώ ότι, και για μένα που είμαι λάτρης της ποπ κουλτούρας, του ανεξήγητου, της μουσικής, είναι από τα ελάχιστα sites που μπορώ να κάνω ακριβώς αυτό που θέλω. Υπάρχουν κάποια ακόμη, φυσικά, που θα μπορούσα να το κάνω, αλλά νομίζω ότι αυτή τη στιγμή για μένα ότι είμαι στο ιδανικό μέσο. Έτσι, μπορώ να πω ότι σ' εμένα αυτό ξεχωρίζει μαζί με το γεγονός ότι πλέον είμαστε μια παρέα. Δηλαδή, μου θυμίζει μια παλιά σειρά, το «Είμαστε στον Αέρα». Έτσι είναι η φάση! Είναι γαμώ! Το Vice είναι τέλειο.

Πηγή εικόνας: Instagram

Το Vice αγγίζει κατά κόρον ιδιαίτερα και ευαίσθητα θέματα, πολύ συχνά. Όπως είπες, έχει και μια ελευθερία. Έχεις δεχτεί εκφοβισμό ή απειλή από κάποιον που ενδεχομένως δεν του άρεσε αυτό;

Όπως σου είπα και πριν, δεν με αγγίζει κάτι. Έχω δεχτεί, βέβαια, μηνύματα με «ευχές». Καρκίνους και τέτοια πραγματάκια. Δεν έχω δεχτεί κάτι που να φοβηθώ ή να πω «Ουώου, τι γίνεται εδώ πέρα;». Σχετικά με απειλές, αν θεωρείς ότι είναι απειλή να πει κάποιος ότι θα κινηθεί νομικά εναντίον μου, έχει γίνει. Έχουν χαλαστεί κάποιοι άνθρωποι με κάποια κριτική που έχω κάνει. Δικαίωμα τους είναι, αν υπάρχει κάτι στο οποίο επάνω μπορούν να βασιστούν και να το κάνουν, εγώ εδώ είμαι. Εγώ πάντα προσέχω και πάντα όταν γράφω κριτική προσπαθώ να το κάνω όσο πιο σωστά και δίκαια γίνεται, ακόμα και με αυτόν που διαφωνώ.

«Η μουσική μού έδωσε στόχο στη ζωή μου. Μου έδειξε πράγματα που δεν μου τα έμαθε το σχολείο»

Είσαι παράλληλα και μουσικός. Τι είναι για σένα η μουσική; Σε βοήθησε να εκφράσεις πράγματα που ενδεχομένως δεν μπορείς να εκφράσεις μέσω της Δημοσιογραφίας;

Να σου πω κάτι; Ήμουν πολύ κακός μαθητής και είχα και μαθησιακές δυσκολίες. Τώρα είμαι 34 ετών, οπότε την εποχή που ήμουν σχολείο, δεν είναι πολύ παλιά, αλλά το θέμα των μαθησιακών δυσκολιών δεν ήταν τόσο κατανοητό τότε. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει προσπάθειες στις σχολικές αίθουσες να το κατανοήσουν και οι εκπαιδευτικοί. Τώρα που έχουν μπει πιο νέοι εκπαιδευτικοί έχει γίνει μια προσπάθεια. Όταν ήμουν εγώ δεν τις κατανοούσαν ούτε οι εκπαιδευτικοί. Επομένως, σκέψου ένα παιδί που μέχρι ενός σημείου διάβαζε, και για κάποιον λόγο πήγαινε στο σχολείο και πάτωνε. Με έπιανε η αδικία και μετά τα φόρτωσα εντελώς στον κόκορα. Καλό ήταν που είχα το μάθημα των καλλιτεχνικών και έναν καθηγητή που με έπιασε τότε και μου μίλησε για τη ζωγραφική αρχικά. Δεν είμαι καλός στη ζωγραφική, απλά με είχε πιάσει ο καθηγητής και μου είπε «ωραίο αυτό που κάνεις, ανάπτυξε το». Είχα και μια άλλη καθηγήτρια που με έπιασε και μου είπε «μήπως θες να γίνεις ηθοποιός;», με πήρε και πήγαμε ένα θέατρο, είδαμε κάποια πράγματα και με έβαλε να σκέφτομαι λίγο διαφορετικά. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι μαζί με την μουσική, γιατί εν τέλει αυτό γούσταρα περισσότερο, μπορώ να πω την κλισεδούρα ότι με έσωσε. Μου έδωσε έναν στόχο στη ζωή μου, μου έδωσε ένα κίνητρο να συνεχίσω και να εκφραστώ. Μου έδειξε, χωρίς να μου το δείξουν οι ίδιοι οι καθηγητές, το σχολείο και το εκπαιδευτικό σύστημα, ότι το να είσαι καλός στα Μαθηματικά ή να σπουδάσεις κάτι πολύ συγκεκριμένο δεν είναι το παν στη ζωή. Το θέμα είναι να μπορείς να είσαι «hustla»(δραστήριος), όπως λέει και ο Mad Clip. Να μπορείς να κάνεις αυτό ακριβώς που έχεις στο μυαλό σου με τα εφόδια που έχεις εσύ μέσα σου. Και τα εφόδια και οι δυνατότητες που έχουμε όλοι είναι πολύ διαφορετικά. Οπότε, μπορώ να σου πω ότι ναι. Η μουσική με βοήθησε και να εκφραστώ ως πιτσιρικάς, ως έφηβος και να κάνω λιγότερες μαλακίες, και έχω κάνει πολλές, και να έχω έναν στόχο. Ο στόχος αυτός λίγα χρόνια αργότερα έγινε ένα blog, το οποίο έγινε μια δουλειά μόνιμη που την κάνω ακόμα. Εγώ τα θεωρώ αλυσίδα όλα αυτά που κάνω. Δεν είναι μουσική, δημοσιογραφία, YouTube. Θεωρώ ότι είναι όλα ένα.

Εδώ και αρκετό καιρό έχεις ανοίξει κανάλι στο YouTube. Πώς αποφάσισες να το ξεκινήσεις αυτό; Πώς ήρθε η ιδέα;

Ήθελα πάρα πολύ καιρό να κάνω ένα podcast, γιατί μου αρέσουν πάρα πολύ τα podcast. Μπορώ να σου πω πλέον ότι είναι 50-50 το πόσα podcast ακούω και πόση μουσική. Έχει αντικαταστήσει πολύ μεγάλο κομμάτι της μουσικής που άκουγα. Είχα όνειρο να κάνω ένα podcast, μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το φορμάτ. Έτσι ξεκίνησε αρχικά η θέληση να ανοίξουμε κάτι στο YouTube για αρχή. Επειδή συνεργάζομαι με τον Παύλο τον Τουμπέκη στο Vice για χρόνια, κάναμε μαζί το κανάλι. Με τον Παύλο είμαστε φίλοι και καλοί συνεργάτες. Ήθελε να κάνει κι αυτός κάτι αντίστοιχο, είπαμε να το κάνουμε μαζί. Καταγόμαστε και οι δύο από τον Νομό Ηλείας. Εγώ δεν έμενα μόνιμα εκεί, αλλά έχω ρίζες, έχω σπίτι και κατεβαίνω στην περιοχή από μικρός κάθε καλοκαίρι. Αυτός έμενε Πύργο. Χάρη σε αυτό, λοιπόν, είπαμε να το πούμε «Delines», που «Ντελίνας» στον Νομό Ηλείας είναι ο «μαλάκας», και το podcast το ονομάσαμε «Ηλεία Ρίχ' το», με "ει" το Ηλεία. Είχαμε μια πολύ δυνατή σεζόν πέρυσι, έχουμε μπει σχετικά καλά και στη δεύτερη σεζόν και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι. Ετοιμάζουμε και άλλα πράγματα. Θεωρώ ότι όλα τα παιδιά που κάνουν Δημοσιογραφία σήμερα, πρέπει να το δοκιμάσουν. Όχι απαραίτητα ένα podcast, αλλά πρέπει να δοκιμάσουν το online format, γιατί μπορούν να χτίσουν ένα έξτρα εισόδημα δικό τους και ας δουλεύουν παράλληλα σε κάποιο μέσο. Πλέον νομίζω ότι ο δημοσιογράφος πρέπει να έχει διάφορες πηγές εισοδήματος, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Οπότε, κάπως έτσι έγινε και ετοιμάζουμε κι άλλα πρότζεκτ. Ίσως και κάποιες συνεργασίες με άλλους youtubers, που έχουμε κάνει κάποιες κουβέντες και βλέπουμε.

Στο πλατό του «Ηλεία Ρίχ' το» μαζί με τον ράπερ Mad Clip. Πηγή εικόνας: Instagram.

Η πανδημία του κορονοϊού σού έχει βάλει εμπόδια; Πού σε δυσκόλεψε περισσότερο;

Το χειρότερο εμπόδιο που μου έχει βάλει η πανδημία είναι στο μουσικό κομμάτι. Μόλις κυκλοφορήσαμε με το συγκρότημα μου, τους Strawberry Pills, τον πρώτο μας δίσκο εν μέσω πανδημίας, δεν μπορούμε να κάνουμε περιοδεία. Συζητούσαμε ήδη για να κάνουμε μια ευρωπαϊκή και μια ελληνική περιοδεία. Όλα αυτά έχουν μπει στον πάγο για πολύ, απ' ό,τι φαίνεται. Εκεί με έχει περιορίσει. Όσον αφορά τα υπόλοιπα, όπως το YouTube και την Δημοσιογραφία δεν μας έχει δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα. Ειδικά το δεύτερο lockdown επειδή έχουμε και χαρτιά και μπορούμε να βγούμε να κάνουμε τη δουλειά μας, συνεχίζουμε δυναμικά. Εγώ θεωρώ πως ό,τι και να γίνεται, εμείς πρέπει να συνεχίζουμε με οποιονδήποτε τρόπο. Πρέπει να συνεχίζουμε αυτό που κάνουμε και να παραμένουμε δυνατοί και να δημιουργούμε. Οπότε, ό,τι και να συμβεί, εμείς θα συνεχίζουμε.

Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να κάνεις και δεν έχεις κάνει; Ίσως κάποιο ρεπορτάζ που θα ήθελες να καλύψεις.

Πάρα πολλά, συνεχώς μου έρχονται ιδέες. Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ να καλύπτω την ποπ κουλτούρα. Δηλαδή, ξεχασμένους ηθοποιούς, κάποιους ανθρώπους που κάνανε φάρσες όπως ο Φουσέκης παλιότερα, να τους ανακαλύπτω, να τους βρίσκω και αν θέλουν να μιλήσουν να μιλάνε. Έχω βρει κάποια άτομα, αλλά κάποιοι δεν θέλουν να μιλήσουν γιατί κάνουν καλές δουλειές πλέον. Με αυτό μου αρέσει να ασχολούμαι. Πέρα από αυτό, όμως, θα μου άρεσε να κάνω μια μεγάλη έρευνα, ένα μεγάλο ερευνητικό ρεπορτάζ. Κάτι, δηλαδή, έξω λίγο από τα νερά μου, να μου δώσει ένα challenge και να πάω λίγο παρακάτω. Η αλήθεια είναι ότι έχω κάποιες ιδέες και κάποια στιγμή πιστεύω ότι θα τα κάνω. Τώρα, ξέρεις, δεν μπορώ να σου ότι θέλω να κάνω κάτι συγκεκριμένο. Είναι διάφορα που τρέχω στο μυαλό μου και τα χτίζω σιγά-σιγά.

 

 Δείτε όλη τη συνέντευξη σε βίντεο από εδώ: